مراحل مختلف زیر ممکن است بخشی از یک عمل راینوپلاستی را تشکیل دهند:
1ـ اصلاح ناهنجاری و انحراف تیغه بینی (سپتوپلاستی)
2ـ برداشتن قوز استخوانی و غضروفی.
3ـ ترمیم نوک بینی مانند باریک کردن و بالا بردن.
4ـ شکستن وبریدن استخوان های بینی جهت باریک کردن قسمت فوقانی و میانی بینی.
5ـ افزودن پیوندهای استخوانی و غضروفی در موارد ضعف حمایتی اسکلت بینی یا دفورمیتی‌هایی مانند بینی‌زینی شکل.
6. دوختن پوست و گچ گیری.
آیا خنده و حرکات صورت بر شکل بینی تاثیر می گذارد؟
عضلات متعددی در بینی و صورت وجود دارند که در هنگام ابراز احساسات مانند خنده موجب حرکت دادن نوک بینی به سمت پایین می‌شوند.
روش‌های جراحی زیبایی بینی گوناگونی برای مقابله با افت بینی وجود دارد. امروزه سعی بر این است که از روش‌هایی که متکی بر افزایش بافت‌ها ( بجای برداشتن و کم کردن بافت‌ها) است در جلوگیری از روند افت بینی استفاده شود.
بدین ترتیب که بافت‌هایی که از قسمت‌های اضافی و ناهنجار بینی برداشته می‌شوند، در محل مناسب در قسمت‌های دیگری از بینی مورد استفاده قرار می‌گیرند تا در درازمدت، حمایت اسکلتی بینی بطور مطلوب‌تری حفظ شود و بینی دچار فروافتادگی پس از گذشت زمان نشود.
یک نمونه از کاربرد این روش‌ها، برداشتن قطعه‌ای باریک از غضروف تیغه بینی و جاگذاری آن به عنوان ستون و پایه حمایتی بینی در پایین‌ترین قسمت بینی است.
رواج روش های راینوپلاستی تقویتی که متکی بر تقویت حمایت بافت‌های بینی است، نقطه عطفی درتکامل روش‌های مدرن جراحی زیبایی بینی است.
بیشتر عوارض طولانی مدت تنفسی و زیبایی از کاهش بیش از حد بافت‌های بینی ویا دستکاری‌های بیش از اندازه روی بافت‌های بینی ناشی می شود.
تغییر شکل و زیبا ساختن بینی از طریق افزایش بافت بجای کاهش، یک راه منطقی جلوگیری از این گونه عوارض است.
آیا در جراحی زیبایی بینی حد و مرزی برای کوچک نمودن بینی وجود دارد؟
حد و مرز کوچک نمودن بینی در عمل زیبایی بینی:
بطور قطع این حد و مرز وجود دارد.
نکات زیر مطلب را بهتر روشن می‌کند:
نخست آن که زیبایی لزوما به معنای کوچکی نیست بلکه زیبایی بینی درگرو تناسب قسمت‌های مختلف بینی با هم و نیز تناسب کل بینی با قسمت‌های مختلف چهره است.
هدف عمل زیبایی بینی زیباتر به نظر رسیدن چهره است نه صرفا کوچک کردن بینی.
چه بسیار بینی‌هایی که با وجود اندازه‌های بسیار کوچک نه تنها بر زیبایی چهره نیافزوده‌اند بلکه تناسب قبلی را هم از بین برده‌اند.
دوم آن که نوع بافت‌های بینی فاکتور محدود کننده ای در عمل زیبایی بینی است. بینی‌های با پوست ضخیم و بافت غضروفی ناچیز بارزترین نمونه تاثیر بافت بینی بر نتیجه عمل است. این بینی‌ها تمایل دارند در مقابل تلاش جراح برای زیبایی مقاومت کنند و با ضخامت پوست ظرافت‌های بینی را کم کنند. این هنر، دانش و تجربه جراح است که باید در چنین تنگناهایی بر محدودیت‌های بافتی فائق آید.
سوم آن که کوچک شدن بینی تا حدی مطلوب است که عملکرد تنفسی بینی به مخاطره نیفتد. کاهش بیش از حد اندازه سوراخ های بینی وبرداشته شدن بیش از اندازه بافت های استخوانی، غضروفی و پوست، ممکن است سلامت فرد را بخاطر از دست دادن مسیر تنفسی بینی با مشکلات جدی مواجه سازد. جراح بینی با ارزیابی دقیق وضعیتت داخل بینی پیش از عمل زیبایی بینی، با پیش بینی بسیاری از احتمالات، می تواند ریسک عوارض تنفسی را به حداقل برساند.
آیا بر روی بینی که دچار مشکلات تنفسی از راه بینی است، می توان عمل زیبایی بینی انجام داد؟
مشکلات تنفسی روی بینی و عمل زیبایی بینی: در صورتی که پیش از جراحی، در حین عمل و پس از جراحی، تمامی شرایط لازم برای حفظ سلامت بینی از نظر تنفسی مورد توجه قرار گیرد، می توان حتی دراین حالات اقدام به عمل زیبایی بینی نمود. البته در این حالت جراح با مشکلات زیادی درعمل مواجه است که با تسلط خود بر مشکلات داخل بینی باید بتواند بر آنها فائق آید.
این مشکلات چیستند و چگونه توسط جراح بینی رفع می شوند؟
یکی از مهمترین مشکلات داخل بینی که در جراحی‌های پلاستیک و عمل زیبایی بینی فراروی جراحان بینی است، انحراف تیغه بینی است.
در بسیاری از بیماران، انحراف بیرونی بینی با درجات مختلفی از انحراف تیغه داخلی بینی همراه است. در تعدادی از بیماران، بدون هیچ انحرافی درظاهر بینی، تیغه داخلی بینی دچار انحراف شدید است و این نوع از انحراف ها فقط با معاینه دقیق داخل بینی قابل تشخیص است.
گاهی این بیماران از شنیدن این که در داخل بینی دارای تیغه بینی به شدت منحرف هستند، متعجب می شوند.
باید دانست که انحراف داخل و ظاهر بینی لزوما با هم موازی نیستند. به هر حال انحراف تیغه بینی در هر دو دسته یاد شده نیاز به اصلاح در حین عمل زیبایی بینی دارد.
در ابتدای عمل زیبایی بینی، قبل از شروع اقدامات مربوط به زیبایی و تغییر شکل ظاهری بینی، لازم است جراح بینی تمام تلاش خود را مصروف رفع انحراف تیغه بینی و باز نمودن راه تنفس نماید و پس از اطمینان از برقراری راه طبیعی تنفس، به قسمت دوم عمل زیبایی بینی که اصلاح ساختار ظاهری بینی با ایجاد تناسب در قسمت های مختلف بینی و صورت است، پردازد. در صورتی که اصلاح تیغه داخلی بینی صورت نگیرد، پس از عمل زیبایی بینی، بیمار با مشکلات تنفسی از راه بینی مواجه خواهد شد.
مشکل شایع دیگر داخل بینی، رشد بیش از حد شاخک‌های داخل بینی است.
در هر فرد به طور طبیعی، در هر سمت بینی سه بر آمدگی استخوانی در داخل بینی وجود دارد که در فارسی شاخک و در اصطلاح پزشکی توربینیت بینی نامیده می‌شوند.
هوای تنفسی در حین عبور از راه بینی، از لابلای این برآمدگی ها عبور کرده و اعمال مختلف بینی مانند تصفیه، مرطوب سازی و گرم کردن هوا بر روی آن انجام می‌شود. بنابر علل مختلف، ممکن است این شاخک های داخل بینی بیش از اندازه رشد کنند و موجب تنگ نمودن راه هوایی داخل بینی شوند.
در صورتی که رشد بیش از حد آنها با درمان های دارویی قابل معالجه نباشد و مشکلات تنفسی برای بیمار ایجاد نموده باشد، با روش‌های مختلف عمل زیبایی بینی می توان از اندازه آنها کاست.
در گذشته روش های عمل زیبایی بینی شامل برداشتن تمام یا قسمت زیادی از این شاخک‌ها بوده است که این گونه اعمال جراحی با عوارض مختلفی همراه بوده است.
با پیشرفت های صورت گرفته در عمل زیبایی بینی، بدون برداشتن و یا دادن برش بر روی شاخک ها، کاهش حجم آنها با استفاده از روش های نوین امکان پذیر شده است.
به عنوان مثال، با وارد کردن امواج رادیویی با فرکانس چند مگاهرتز به داخل شاخک‌ها، یا با وارد نمودن فیبرهای بسیار ظریف لیزری به داخل آنها، تغییرات بافتی در داخل بافت شاخک‌ها رخ می‌دهد که در درازمدت منجر به کوچک شدن آنها می‌شود.
مشکل شایع سوم که موجب اشکال در تنفس قبل و بعد از عمل زیبایی بینی می‌شود، وجود پولیپ‌های بینی است.
پولیپ های بینی بافت های اضافی متورم و برخاسته از داخل سینوس ها هستند که کم کم رشد کرده و از مجرای سینوس وارد فضای بینی شده و راه تنفسی را مسدود می کنند.
در صورتی که بیماری برای عمل زیبایی بینی مراجعه نماید ومبتلا به پولیپ بینی باشد، در ابتدا باید درمان پولیپ بینی برای او صورت گیرد و بعد جراحی پلاستیک بینی انجام شود چرا که انجام عمل زیبایی بینی در بیمارانی که مشکل پولیپ‌های بینی در آنان رفع نشده است موجب تشدید بیماری در آنها می شود.
با توجه به منشا اصلی پولیپ های بینی که از سینوس های اطراف بینی است، و نیز با توجه به این که اغلب این بیماران از سینوزیت مزمن زمینه ای نیز رنج می برند، درمان ریشه ای پولیپ‌های بینی بدون درمان سینوزیت مزمن امکان پذیر نیست.
از این رو است که درمان سینوزیت مزمن در این بیماران هم زمان با درمان پولیپ‌ها، از طریق جراحی اندوسکوپیک سینوس انجام می شود. با توجه به ظرافت و حساسیت بسیار زیاد عمل زیبایی بینی اندوسکوپیک سینوس که از دشوارترین جراحی‌ها در بدن از لحاظ تکنیک عمل می باشد، بهتر است در این بیماران، جراحی پلاستیک بینی در مرحله دیگری پس از درمان و بهبودی وضعیت سینوس ها صورت گیرد.
نتیجه این که از سه علت شایع مشکلات تنفسی در بیماران داوطلب عمل زیبایی بینی، دو علت آن، یعنی انحراف تیغه بینی و رشد بیش از اندازه شاخک‌های بینی، هم زمان با جراحی پلاستیک بینی قابل اصلاح اند.
اما علت سوم که شامل پولیپ های بینی و سینوزیت مزمن است، بهتر است در مرحله جداگانه‌ای، پیش از انجام عمل زیبایی بینی، تحت درمان مناسب قرار گیرد.
دربعضی از افرادی که تحت عمل زیبایی بینی قرار گرفته اند، مشاهده می کنیم که نوک بینی از حالت طبیعی خارج شده و فرورفتگی های عمیقی بر روی آن ظاهر می‌شود ویا نوک بینی بیش ازحد بالا رفته است که ظاهری شبیه بینی خوکی پیدا می کند.
علت ایجاد این پدیده چیست و چگونه باید از آن پیشگیری کرد و در صورت وقوع آیا درمان‌پذیر است؟
خارج شدن نوک بینی از حالت طبیعی بعد از عمل زیبایی بینی: ظربف ترین قسمت بینی نوک آن است.
نوک بینی ساختمان پیچیده ای مرکب از پوست، بافت همبندی و داربست غضروفی است. نسبت و میزان این بافت ها در افراد مختلف متفاوت است به گونه ای که در هر فرد با یک آناتومی مخصوص خود فرد در نوک بینی مواجه هستیم.
این تفاوت‌ها، به همراه پیچیدگی های فرآیند های التیامی در بافت‌های نرم نوک بینی در گذر زمان، جراحی نوک بینی را به یکی از پر مجادله ترین مباحث عمل زیبایی بینی بدل ساخته است به طوری که نظرات و سلایق بسیار متفاوت جراحان در جراحی نوک بینی، بخش های مفصلی از کتاب های عمل زیبایی بینی را به خود اختصاص داده است.
دار بست غضروفی نوک بینی وظیفه حمایت و نگهداری پوست نوک بینی و باز بودن سوراخ‌های بینی را به عهده دارد.
این داربست از یک جفت غضروف تشکیل شده است که به گونه ای مجاور هم واقع شده اند که در هر طرف اجازه ایجاد تونلی در زیر خود را می دهند.
در جهت باریک کردن نوک بینی، قسمت هایی از غضروف نوک بینی برداشته می‌شود تا حجم نوک بینی کاهش یابد.
ممکن است کوچک نمودن نوک بینی با استفاده از نزدیک کردن غضروف سمت راست و چپ نوک بینی به کمک بخیه زدن دو غضروف به هم انجام شود.
در هر صورت درحین عمل زیبایی بینی باید دقت زیادی از جانب جراح اعمال شود تا حمایت ایجاد شده توسط این غضروف ها تضعیف نشود.
برداشته شدن بیش از حد این غضروف‌ها در جراحی زیبایی بینی منجر به تورفتگی بیش از حد نوک بینی و ایجاد چاله های عمیق در دوطرف نوک بینی می شود.
اگر میزان برداشته شدن بافت از این هم بیشتر باشد، موجب افتادگی پره‌های بینی و بسته شدن سوراخ‌های بینی در هنگام دم می شود.
از طرفی بر داشته شدن بیش ازاندازه این بافت ها موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و ایجاد نمای بینی خوکی شکل می شود.
بنابراین آنچه که در جراحی نوک بینی اهمیت دارد محافظه کاری کامل از جانب جراح و حفظ کامل حمایت غضروفی نوک بینی است. فرد داوطلب جراحی زیبایی بینی باید با منطقی نمودن توقعات خود از میزان باریک شدن نوک بینی، دست جراح بینی را در حفظ بیشتر غضروف‌های نوک بینی باز نگاهدارد.
در صورت وقوع چنین مشکلاتی، علاوه بر ظاهر نامتناسب بینی، تنفس از راه بینی نیز ممکن است دچار اختلال شود.
بنابراین برخی از این افراد نیازمند اصلاح مشکلات ایجاد شده هستند. باید توجه داشت که اصلاح مشکلات بینی‌های عمل شده پیچیده تر از اعمال جراحی بار اول است زیرا در بسیاری از موارد برای جبران بافت‌های ازدست رفته باید پیوندهای غضروفی از مناطق دیگر تهیه شود.
با انجام جراحی های ترمیمی معمولا به طور نسبی مشکلات ایجار شده قابل اصلاح اند.
مطالب مرتبط: